 |
| |
| "СПАСАТЕЛИ ГЛАЗАМИ ДЕТЕЙ", дипломы II и III степени Конкурсная работа вучаніцы 2 класа Кот Анастасіі С., кіраўнік Г.А. Стаскевіч |
| Жыло-было паветра. Яно было празрыстае. Ніхто яго не бачыў, але ўсе ведалі, што яно ёсць. Паўсюль разносіўся пах лясной свежасці. Свой вольны час паветра бавіла з птушкамі і звярамі ў гульнях ды спевах. Аднаго разу сарока прынесла ў дзюбе непатушаную цыгарэту і схавала яе ў сваім круглым гняздзе. А сама паспяшыла далей збіраць навіны і ўсё тое, што блішчыць. Тым часам пачаў гарэць лес. Полымя перапаўзала з галіны на галіну. Усе звяры і птушкі адчулі ў паветры пах дыму. Цяпер паветра можна было і ўбачыць. Ім было цяжка дыхаць, яно выядала вочы. Спужаліся лясныя жыхары і пусціліся наўцёкі. Разбегліся ў розныя бакі, а сустрэліся на канцы свету. Сталі жывёлы пытаць ў сонейка, як ачысціць паветра. Ды сонейка нічым дапамагчы не змагло. Скацілася за гарызонт і параіла звярнуцца за дапамогай да хуткага ветру і краплістага дожджыку. Крыклівыя вороны і спалоханыя ластаўкі пачалі клікаць вецер. З’явіўся сярдзіты вецер. Ён злаваў ад таго, што разбудзілі яго. Доўга дуў вецер, пакуль неба не пакрылася цёмнамі хмарамі. А потым лінуў дождж, як з вядра. За тры дні і начы паветра ачысцілася поўнасцю. Стомленыя жывёлы вярнуліся ў свае норы і гнёзды. А на наступны дзень вецер разносіў па лесе насенне сосен і таполяў, каб звяры і птушкі пасадзілі новыя дрэвы, якія напоўняць паветра водарам жывіцы і чысціні. Руднянская базавая школа, 2008 |
|
|
|
